Integracja
INTEGRACJA – od łacińskiego integrare – scalić. W szerokim znaczeniu wyraża się w takim wzajemnym stosunku pełno – i niepełnosprawnych, w którym są respektowane takie same prawa, liczą się takie same wartości, w których stwarza się obu grupom identyczne warunki do maksymalnego, wszechstronnego rozwoju.
Idea integracji w Polsce silnie zaczęła rozwijać się w latach 90 – tych ubiegłego wieku. Jednak dopiero w ostatnich latach można zauważyć intensywne działania pro integracyjne. Powstają placówki o charakterze integracyjnym: przedszkola i szkoły z oddziałami integracyjnymi. I właśnie szkoła jest tym ważnym miejscem, w którym często rozpoczyna się proces kształtowania kontaktów między ludźmi niepełnosprawnymi i pełnosprawnymi. W procesie tym ogromną rolę odgrywa nauczyciel. To on jest rzecznikiem potrzeb dziecka, to on kształtuje relacje między wychowankami i środowisko wychowawcze. A zatem od wiedzy nauczyciela, jego empatycznej postawy skierowanej na zrozumienie potrzeb rozwojowych każdego dziecka, właściwego dobierania metod i treści kształcenia, będą zależały doświadczenia, świat wewnętrznych przeżyć, umiejętność radzenia sobie z niepowodzeniami, komunikowania, kształtowania relacji z otoczeniem. To w klasie dzieci uczą się interakcji społecznych, kształtuje się system wartości, kultura stosunków międzyludzkich. Oczywiście w procesie tym na równi z nauczycielem muszą działać rodzice, specjaliści, środowisko społeczne.
Patrząc na integrację w kontekście socjalizacyjnym, który to szkoła powinna przede wszystkim realizować, integracja społeczna to wspólne uczenie się zachowań społecznych, przeżywanie uznania i satysfakcji w grupie oraz samoistne dopasowywanie się i wejście w procesy dynamizujące grupę. To właśnie w takim kontekście integracja winna spełniać się w szkole. Nie może i nie powinna mieć jedynie wymiaru poznawczego. Podstawowym założeniem pedagogiki integracyjnej jest wszechstronny rozwój dziecka, poprzez dostrzeganie jego indywidualności i uznanie jej pozytywnych wartości. Tak więc musi być zachowana równowaga pomiędzy procesem poznawczym a sferą socjalną, psychofizyczną.
W rozwojowym spojrzeniu na integrację w szkole jest wspólna grupa uczniów, wspólna klasa, wspólna szkoła, w której każde dziecko ma naturalne pragnienie poznawania świata i zaistnienia w nim.
INTEGRACJA wpływa na:
- poprawienie kontaktów międzyludzkich,
- wspólne przeżywanie zdarzeń,
- udzielanie wzajemnej pomocy przy rozwiązywaniu zadań, problemów,
- wzmacnianie u uczniów szacunku do siebie,
- pogłębienie wiedzy o sobie (zdobywanie doświadczenia poprzez poruszanie emocji i umysłu),
- poznawanie indywidualności na tle klasy,
- prawdziwy kontakt wychowawcy (nauczycieli) z klasą,
- zdobycie informacji o uczniach, o ich zainteresowaniach,
- odczuwanie pozytywnych więzi z zespołem klasowym,
- wiarę we własne siły i możliwości,
- rozwój samodzielności,
- otwarte spojrzenie na świat i ludzi.
logopeda
Dominika Omelańczuk
Wyrażenie zgody
Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych w związku z wysłaniem komentarza przez formularz zostawienia komentarza. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do przetworzenia komentarza. Zostałem poinformowany, że przysługuje mi prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawienia, żądania zaprzestania ich przetwarzania.
Administratorem danych osobowych jest "Nazwa" z siedzibą pod adresem "Adres". Dane wpisane w formularzu komentarzowym będą przetwarzane w celu przetworzenia komentarza z polityką prywatności.